Fluid Memories
According to Zygmunt Bauman: «A society cannot be defined as a “liquid–modern” since the situations that influence human actions change before these modes of action can be hold on and transmitted. The liquid nature of life and that of society feed and reinforce each other. Liquid life, like modern liquid society, is not able to keep its shape or stay on track for long».
The art of Marco Angelini intercepts a clear link with this statement, given that the many memories the artist collects from his travels - as evoked by the use of objects in his artworks, as well as in forms and colors that are “personal,” almost irreplaceable and unrepeatable - influence each other on the infinitely small, concatenated but fluid, which is flowing ceaselessly.
The flow of objects and shapes, colors and spaces are particular, precise, never preconceived, thus allowing the viewer’s line of sight to hope for an unconditional immersion, as in a decomposition-recomposition between particles similar to a puzzle, which feeds itself inimitably. Everything is interlocked and therefore consistent, source of self-regenerating well-being: Angelini’s art neglects negativity and anxiety, frees itself from all discomfort and summons our vision in a peaceful acceptance of our experience, using the memory as an inexhaustible vehicle to acquire new fragments, new ways, new re-solutions.
Giuditta Elettra Lavinia Nidiaci
Translation by Romina Fucà
---------------------------------------------------------------------------------
Fluid Memories
Secondo Zygmunt Bauman: «Una società può essere definita “liquido-moderna” se le situazioni in cui agiscono gli uomini si modificano prima che i loro modi di agire riescano a consolidarsi in abitudini e procedure. Il carattere liquido della vita e quello della società si alimentano e si rafforzano a vicenda. La vita liquida, come la società liquido-moderna non è in grado di conservare la propria forma o di tenersi in rotta a lungo».
L’arte di Marco Angelini intercetta un facile legame con tale asserzione, in quanto le numerose memorie che l’artista colleziona dai propri viaggi, evocate attraverso l’impiego di oggetti nelle sue opere, ma anche con forme e colori “personali”, quasi irripetibili e irriproducibili, si influenzano in modo infinitesimo, concatenato ma fluido, con-fluendo incessantemente l’una nell’altra.
Il fluire e confluire di oggetti, forme, colori e spazi è peculiare, preciso ma mai preconcettuale, permettendo al campo visivo dello spettatore un’immersione incondizionata, come in un gioco di scomposizione-ricomposizione tra particelle simile ad un puzzle, che si alimenta in modo inarrestabile. Tutto è concatenato e dunque consequenziale, come una fonte di benessere che si auto-rigenera: l’arte di Angelini prescinde la negatività e l’affanno, scevra da ogni malessere ci accompagna verso una placida accettazione del nostro vissuto, utilizzando la memoria come veicolo inesauribile a cui attingere per generare nuovi frammenti, nuove vie, nuove ri-soluzioni.
Giuditta Elettra Lavinia Nidiaci
---------------------------------------------------------------------------------
Fluid Memories – Płynna pamięć
Według Zygmunta Baumana „społeczeństwo «płynnej nowoczesności» to społeczeństwo, w którym warunki działania ulegają zmianie, zanim sposoby działania zdążą zakrzepnąć w zwyczajowych i rutynowych formułach. Płynność życia i płynność społeczeństwa zasilają i wzmacniają się wzajemnie. Płynne życie, podobnie jak płynne społeczeństwo, nie potrafi zbyt długo zachować swego kształtu ani utrzymać stabilnego kursu”.
W sztuce Marco Angeliniego, którą od 25 kwietnia będzie można oglądać w warszawskiej Aptece Sztuki, z łatwością odnajdujemy styczność z tym stwierdzeniem. Mnogość wspomnień z podróży, przywoływanych przez artystę za pomocą rozmaitych przedmiotów, „osobistych” form i kolorów, niemal niepowtarzalnych i niemożliwych do odtworzenia, kreśli strefę ledwie dostrzegalnych wzajemnych wpływów, zazębiając się, a jednocześnie zachowując płynną naturę, nieustannie współ-istniejąc jedne w drugich.
Płynność i współ-płynność przedmiotów, kształtów, kolorów i przestrzeni stały się cechami charakterystycznymi sztuki Angeliniego, precyzyjnej, lecz nigdy przedkonceptualnej. Pozwalają one na to, by pole widzenia odbiorcy bezwarunkowo się w nich zanurzyło, niczym w mogącej trwać w nieskończoność zabawie w rozsypywanie i ponowne porządkowanie elementów układanki. Wszystko zazębia się ze sobą, a co za tym idzie – wynika jedno z drugiego jak samoodradzające się źródło dobrostanu. Sztuka Angeliniego jest wolna od negatywności i zniechęcenia, pozbawiona wszelkiej możliwej przyczyny dyskomfortu. Kieruje nas raczej w stronę łagodnej akceptacji własnych przeżyć i doświadczeń, posługując się pamięcią jako niewyczerpanym źródłem nowych bodźców, dróg i rozwiązań.
Giuditta Elettra Lavinia Nidiaci
Przełożyła Katarzyna Foremniak
[ Read less ]
